Ayse vertelt over haar ervaringen als jonge mantelzorger

Ayse woont al tien jaar in West Oude Haven. Ze is een vrolijke, jonge meid met veel vrienden. Ze zit op school, loopt stage en had tot kortgeleden een bijbaantje. Op het eerste gezicht verschilt ze niet van andere jongeren. Maar er is ook een andere kant, iets waar ze niemand uit haar vriendengroep over vertelt omdat ze het als zelf als normaal ervaart. Ayse is namelijk mantelzorger en zorgt, zolang ze zich kan herinneren, voor haar zieke moeder. “Ik praat er niet over dat ik thuis zo veel moet doen want ik wil niet klagen. Ik accepteer het leven zoals het is. Tegelijkertijd leerde ik op jonge leeftijd al heel veel, het was een goede voorbereiding op mijn leven als volwassene,” vertelt Ayse. “Misschien heeft het ook met onze cultuur te maken, ik ben van Turkse afkomst en bij ons is het normaal dat je voor elkaar zorgt.”   

In 2005 gingen haar ouders uit elkaar, in deze periode ging het bergafwaarts met de gezondheid van haar moeder. “Ze kreeg een drain doordat ze te veel vocht in haar hersenen heeft, op een gegeven moment kon ze zelfs niet meer horen en zien.” Ayse hielp zo goed als ze kon en ging mee naar alle afspraken met dokters, fysiotherapeuten etc. Langzaam ging het wat beter. In 2007 trouwde haar moeder opnieuw en werd ze zwanger. Helaas kreeg haar moeder tijdens de zwangerschap al een terugval. Ayse was 16 jaar toen haar broertje geboren werd. Haar moeder zorgde voor de baby en Ayse deed het huishouden. “De zorg werd wel zwaarder, maar een baby heeft de liefde en aandacht van zijn moeder nodig dus ik ben blij dat ik dit kon doen, ” legt ze uit. Op dit moment gaat het veel beter met haar moeder, helaas is haar broertje heel vaak ziek. “Hij heeft een zeldzame huidaandoening, vaak griep enzovoorts, hij is echt een kind van mijn moeder.”

Ondersteuning
Ayse en haar moeder zijn bekend bij het Sociaal Wijkteam, een medewerkster heeft huishoudelijke hulp voor haar moeder aangevraagd en ze krijgt binnenkort een invalideparkeerkaart. “Verder krijgen we hier hulp bij de administratie, op zich doe ik alles zelf, maar als er een moeilijke brief bij zit, kan ik bij het Sociaal Wijkteam terecht. Mantelzorgondersteuning heb ik niet nodig. “Ik kan met mijn moeder overal over praten, we hebben een heel bijzondere band. Verder heb ik een vriendin in Turkije waar ik dagelijks mee bel. Maar ik vond het wel heel lief dat we een pakket van de gemeente kregen.”
Ondanks alle drukte vind Ayse nog steeds momenten voor zichzelf “s Avonds heb ik tijd om te relaxen,” vertelt ze. Op school ging het ook altijd goed met haar. Ayse begon een opleiding tot pedagogisch medewerker. “Vorig jaar zat ik alleen wel even in een dip, dat kwam door liefdesverdriet, niet door mijn thuissituatie hoor. Dit jaar ben ik opnieuw begonnen met de opleiding SPW Verkoop.” Ayse droomt van haar eigen bedrijf, het liefst in de kinderkleding of iets anders dat met kinderen te maken heeft. “Maar dan wel in Turkije, ik heb daar namelijk een hele lieve, hechte familie. Verder ben ik blij dat ik gezond ben. Ik weet als geen ander hoe het is om ziek te zijn. Ik zag mijn moeder thuis op de bank en in bed liggen, zonder kracht. Je gezondheid is het allerbelangrijkste in het leven, dat is echt nummer één! En weet je als ik ziek zou zijn, dan zou mijn moeder dit ook voor mij doen.”