“Ik zat helemaal aan de grond”
Moshen ging een jaar geleden op vakantie naar Iran. Zijn moeder bleek daar zo ziek dat hij besloot te blijven om voor haar te zorgen. Toen zijn broer uit militaire dienst kwam, nam deze de zorg over. Moshen vertrok weer naar Nederland, waar hij zijn leven op wilde pakken, maar dat bleek niet zo eenvoudig.
Tot zijn grote schrik bleek dat Moshen zijn huis uit was gezet. Al zijn spullen en borg waren weg. Doordat kosten zoals de verzekering gewoon door lopen, had hij ook nog eens een schuld opgebouwd. Tot zijn teleurstelling kon hij bij niemand terecht en bleek een hotel de enige optie. Gelukkig vond zijn dochter al snel een kamer voor hem, maar wel in een rumoerig huis, waar hij samen met twintig andere mensen woonde en weinig rust kreeg. “Ik had alles en ineens had ik niets meer. Dit was geen leven, er waren dagen dat ik mijn bed niet meer uit kwam.” Een andere baan vinden bleek lastig, ook vanwege zijn leeftijd. “Ik heb veel werkervaring, van manager tot procesoperator, maar bedrijven nemen vaak een jonger iemand aan.”
Door alle teleurstellingen kwam Moshen in een depressie terecht. “Ik zat helemaal aan de grond en heb het echt slecht gehad,” vertelt hij. Vanwege zijn schuld en om hulp te zoeken bij het vinden van een nieuwe woning, kwam hij bij het Sociaal Wijkteam terecht. “Daar deden ze echt hun best voor me, Arzu hielp me met mijn schulden, maar een woning was lastiger. Wel brachten ze me in contact met de vrijwilligers van de Klussenbus zodat ik weer een doel kreeg.”
Door veel te sporten en vrijwilligerswerk knapte Moshen weer op. “De laatste maanden gaat het steeds beter met me, het verleden is het verleden, ik moet verder.” Moshen heeft nu een nieuwe kamer en wil ook een nieuwe baan of meer vrijwilligerswerk. “Ik ben graag bezig. Ik heb de draad weer opgepakt en wil terug naar vroeger want ik had een goed leven.”
