Kim, een jonge mantelzorger vertelt haar verhaal
Kim was jonge mantelzorger. Inmiddels is ze 32 jaar en heeft ze een leuke baan als hulpverlener bij een zorginstelling. Weinig mensen weten hoe zwaar haar jeugd was. “Als puber in een crisissituatie leef je constant in angst,” vertelt ze.
Kims vader was alcoholist wat constant voor spanningen zorgde. Toen ze 15 jaar was, kreeg haar moeder paniekaanvallen en een depressie. “Naar school gaan ging vanaf dat moment niet meer, mijn focus was weg. Voor studeren was bij ons thuis trouwens geen geld. Vanaf dat moment was ik vrijwel altijd aan het zorgen, voor mijn moeder, mijn broertje en het huishouden. Ik werkte wel, maar was vaak te laat of moest eerder weg.” Toen haar moeder ziek werd en een longbeschadiging opliep, kwam de fysieke zorg gedeeltelijk ook op Kims schouders terecht.
Rustmomenten
Ze kwam letterlijk in een andere wereld terecht toen ze haar vriend ontmoette. “Ik hoorde dat er studiefinanciering bestond waardoor studeren wel mogelijk werd.” Als ze het huis uit gaat krijgt ze voor het eerst rustmomenten. “Als jonge mantelzorger sta je constant aan. Ik was altijd bezorgd, mijn telefoon stond nooit uit.” Ik ging nog iedere dag bij mijn moeder langs, maar mijn broertje stopte met school en nam de zorg over. Hij was bang uit huis geplaatst te worden dus vertelde hij niemand wat hij allemaal deed. Zo leverde hij zijn eigen toekomst in voor zijn moeder. “Ik heb drie keer bij de huisarts gemeld dat ik me zorgen maakte, maar dat leverde niets op.”
Vandaag de dag hopen we dat ook jonge mantelzorgers de weg naar het Sociaal Wijkteam weten te vinden, waar ze ondersteuning kunnen krijgen. Kim miste iemand die naar haar luisterde en waarbij ze haar verhaal kwijt kon. ”Scholen zouden hier een rol bij kunnen spelen,” vertelt ze. “Jonge mantelzorgers vallen vaak uit of gaan naar een lager niveau. Mijn broertje was bijvoorbeeld in zichzelf gekeerd door alle problemen. Ze noemden hem autistisch en keken niet naar wat er thuis aan de hand was.”
Kims moeder is inmiddels overleden en laat een groot gat achter. “Ik mis haar, zij was altijd het belangrijkste. Mijn broertje gaat weer naar school, maar nu maak ik me zorgen om hem, dat zit er gewoon in. Ik zou mensen willen vragen aandacht te hebben voor jongere mantelzorgers. Praat met ze, vraag eens wat ze thuis allemaal doen en of ze ergens hulp bij nodig hebben. Als hun emmertje overloopt, kan dat al zoveel helpen.”
Wegens privacy redenen is er voor een andere naam gekozen.
Kent u een jonge mantelzorger?
Jonge mantelzorgers zijn kinderen en jongeren tot ongeveer 25 jaar die thuis een verzorgende rol hebben voor een familielid met een beperking of een chronische ziekte. Meestal zorgen zij voor ouders, een broer of zus. Over het algemeen vervullen zij niet de primaire zorgtaak, maar zorg loopt wel uiteen van intensieve zorg tot lichte hulp.
Deze jongeren realiseren zich zelf meestal niet dat ze mantelzorger zijn. Vaak missen ze iemand bij wie ze hun verhaal kwijt kunnen. Als Sociaal Wijkteam willen we ook deze groep ondersteunen. Kent u een jonge mantelzorger? Biedt deze dan eens een luisterend oor. U kunt ook contact opnemen met een Sociaal Wijkteam in uw buurt.
