Mantelzorgen hoef je niet alleen te doen, het verhaal van Melanie

Het valt niet altijd mee om te zorgen voor de 12-jarige Joyce, die autisme heeft én gedragsproblemen. Toch vindt haar moeder Melanie (40) die zorg vanzelfsprekend. ‘Natúúrlijk zorg ik voor haar. Niet alleen omdat ik zielsveel van haar houd, het is ook mijn plicht als ouder. En ja, soms is het zwaar, maar gelukkig kan ik voor veel zaken terugvallen op een vast en vertrouwd contactpersoon.’

Joyce is een blije tiener, maar met het gedrag van een veel jonger kind en alles wat daarbij hoort. Ze kan niet goed luisteren en kan heel fysiek worden, zoals slaan of vechten. Dat gebeurt als ze niet goed begrijpt wat er gebeurt en dan gefrustreerd raakt. ‘Met Joyce is mijn leven misschien minder gemakkelijk, maar ik zou haar voor geen goud willen missen. Maar het is natuurlijk niet alléén gezellig’, benadrukt Melanie. ‘Ze heeft echt een ‘gebruiksaanwijzing’. Daarom geef ik de zorg voor haar niet makkelijk uit handen. Ik herken haar signalen, maar voor iemand anders is dat nog niet zo eenvoudig.’

 
Hulp inschakelen: de juiste beslissing

Lang dacht Melanie dat ze het allemaal zelf wel redde. ‘Je dénkt dat je het allemaal zelf kan, maar het is best pittig. Het is soms lastig te combineren met mijn werk en er komt natuurlijk een moment dat het lichamelijk en geestelijk zwaar voor me wordt.’ Ouders in een vergelijkbare situatie raadt Melanie dan ook zeker aan hulp in te schakelen. ‘Ik vond dat moeilijk, maar heb het wel gedaan en dat was een juiste beslissing. Voor mezelf én voor mijn dochter. Onze behoefte voor steun is anders. Klop gewoon aan bij het Sociaal Wijkteam in de buurt of bij de gemeente. Zij kennen de weg in de zorg en hebben de juiste contacten bij dit soort vragen. Bijvoorbeeld als het gaat om een paar uurtjes mantelzorgondersteuning, zodat ik wat tijd voor mezelf vrijmaak om op adem te komen. Ik ben in contact gekomen met lotgenoten, waar ik veel aan heb. Maar er is ook hulp voor Joyce, om haar toch te helpen om met kleine dingen zelfstandig te leren zijn. Zoals vervoer om te leren zelf naar school te gaan, zonder dat ik meega.’

Je staat er niet alleen voor
Melanie kon in haar buurt terecht bij haar vaste contactpersoon Els, bij wie ze haar vragen en zorgen kwijt kan. Daar is ze heel blij mee. ‘Het is in de gemeente zelf niet zo gemakkelijk om je weg te vinden. En ik weet soms ook niet welke oplossingen er voorhanden zijn. Gelukkig kan ik altijd met Els bellen. Zij kent onze situatie. Het is fijn te weten dat ik er niet alleen voorsta. Met een beetje hulp houd ik het veel langer vol.’

Meer weten over ondersteuning voor mantelzorgers? Klik hier.